Helaas blijft van de verheven gevoelens
de grote verinnerlijking
het spirituele bewustzijn
weinig over
als je kind een jaar dood is
en niet weer opstaat
zelfs niet na een heel jaar
ik ben verbaasd over mijn verbazing
wat had ik dan verwacht
Elke stap vooruit
doet godvergeten pijn
fysieke pijn
ik wil niet verder weg
verder weg van mijn kinderen
die niet komen willen
Wurgend worstel ik
door mijn verdriet
ik wil niet verder
ik wil stilstaan en vasthouden
maar er is geen keuze
Mijn verdriet is bizar
te groot om in tranen te vergieten
geen kind na geen kind na geen kind
God is knettergek geworden
Wie zegt mij
dat ik naar de zon moet kijken
terwijl ik nog geen moed had
om te huilen
Wie kan begrijpen
wat ik zelfs zonder woorden
nog niet tot uitdrukking kan brengen
Is het echt de bedoeling
dat ik na zoveel verlies
weer doorga met 'leven'
of mag ik misschien lering trekken
uit de mij opgedrongen ervaringen
De schijnbare stilstand
na het sterven van drie jonge levens
dood na dood na dood
geeft ruimte
om noodzakelijke veranderingen
op gang te brengen
Grote Dromer