Als ik me weer eens warrig voel
en piekers jagen steken door mijn hoofd
als anderen weer onverwacht vergeten
na te komen wat me werd beloofd
dan kruip ik stil in een hoekje terug
en beeld me in te fietsen op mijn rug
Oh velomobiel, wat was ik zonder jou
Je bent mijn tweede huid
tegen culturele kou
je bent voor mij een veilige cocon
ik denk niet dat ik zonder jou
nog verder leven kon
Oh velomobiel, waar kwam ik zonder jou
je brengt me altijd waar ik wezen wou
slechts zelden moet ik voor een reis
een ander middel zoeken
en meestal had ik daar dan
achteraf gezien
niet eens zo veel te zoeken
Grote Dromer