Alles kan ik verdragen,
het verdorren van een tante,
stervende kinderen, een hoek
vol vluchtelingen kan ik met droge ogen
afgeschoten zien worden, daar ben ik
werkelijk keihard in.
Maar Rutger Kopland in Juli,
net voorafgegaan, ik slap nog,
door het afscheid van Gerrit Komrij
mijn wangen nog vochtig, nee.
Grote Dromer